به همراه گروهی از محققان بین المللی؛
دانشمند ایرانی برای بافت مصنوعی چاپگر سه بعدی ابداع كرد
مداربسته: یك دانشمند ایرانی همراه گروهی از محققان پرینتر سه بعدی زیستی برای چاپ بافت های مصنوعی ابداع كرده است.
به گزارش مداربسته به نقل از نیواطلس، گروهی از محققان دانشگاهی به رهبری علی خادم حسینی دانشمند ایرانی روش جدیدی برای چاپ بافت های طبیعی پیچیده از چند ماده ابداع نموده اند. آنها با استفاده از یك پرینتر سه بعدی این بافت را چاپ كرده اند.
پیوند اعضا و درمان های بافتی پیشرفته با موانعی روبرو هستند. فقط تعداد محدودی اهداكننده یا منبع مواد طبیعی وجود دارد و حتی اعضا و بافت هایی در بهترین حالت با دریافت كننده همخوان نمی شوند و ممكن است برای مقصود مناسب نباشند.
مهندسان زیستی به صورت ایده آل بیشتر تمایل دارند اعضا و بافت ها را در آزمایشگاه پرورش دهند. این امر نه تنها ذخیره ای بی پایان از مواد سالم و استریل فراهم می كند بلكه به پزشكان و جراحان اجازه می دهد مواد زیستی برای مصارف خاص در اختیار داشته باشند.
اما مشكل آنجاست كه بافت های زنده بسیار پیچیده هستند و انواع مختلفی از سلول، رگ های خونی، اعصاب و ساختارهای مكانیكی دارند. روش جایگزین برای این كار ساختن قالبی از مواد زیستی مانند پلی هیدروژل(اتیلن گلیكول) دیاكریلت(PEGDA) و ژلاتین متاكریلویل(GelMA) است. چنین قالبی كه در حقیقت ساختار بافت زنده را تقلید می كند، مانند غضروف در بدن یك نوزاد عمل می كند. هنگامیكه نوزاد به دنیا می آید، بخش اعظم بدن او از غضروف است كه رشد می كند و بالغ می گردد. در بافت مصنوعی سلول های بنیادین در قالب رشد می كنند و جایگزین آن می شوند.
یكی از روش ها برای ساخت چنین قالبی stereolithography نامیده می گردد. این فرایندی است كه با كمك نور انجام می گردد و در آن هیدروژل با سلول های بنیادین قرار داده شده در یك پرینتر سه بعدی تركیب می گردد و همزمان اشعه نور سبب می گردد پیوندی مولكولی تولید و ژل سخت شود.
خادم حسینی هم با تكیه براین روش چاپگری ساخته كه دارای یك تراشه microfluidic (میكروسیال) به اندازه و شكل یك میكروتراشه است.این چاپگرزیستی دارای ورودی های چندگانه است، ازاین رو می تواند با بیش از یك ماده حاوی سلول در یك زمان چاپ كند.
همچنین دارای یك آینه میكروسكوپی دیجیتالی تولید شده از مجموعه ای از یك میلیون آینه است كه مستقل از یكدیگر حركت می كنند.
در این آینه های خودكار یك الگو برای هر لایه كه در حال چاپ است و در حالیكه نور، ژل را شكل می دهد، بوجود آمده است. هم اكنون، چاپگر از چهار "جوهر زیستی" استفاده می نماید، اما این تعداد را می توان گسترش داد.
تاكنون، این چاپگر برای تولید اشكال ساده، شبیه سازی ۳ بعدی بافت عضلانی و بافت های هم بندی عضله با اسكلت و همینطور تومورهای جعلی همراه با عروق خونی استفاده شده است. علاوه بر این، بافت های تولید شده در بدن موش ها كار گذاشته شده و بدن موش آنها را پس نزده است.
خادم حسینی می گوید: بافت ها ساختارهای پیچیده ای هستند، ازاین رو برای ساخت نسخه های مصنوعی از آنها كه به درستی عمل كنند، ما باید پیچیدگی های آنها را دوباره ترسیم نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب