توسعه روشی برای مبارزه با سرطان های مقاوم به ایمونوتراپی
به گزارش مداربسته، محققان دانشگاه«اکول پلی تکنیک فدرال لوزان» سوئیس در مطالعه اخیرشان در مبارزه با سرطان های مقاوم به ایمونوتراپی به موفقیت بزرگی دست پیدا کردند.
به گزارش مداربسته به نقل از ایسنا و به نقل از تی ای، روش ایمونوتراپی یا ایمنی درمانی می تواند با برنامه ریزی مجدد سیستم ایمنی بدن بیمار و مورد هدف قرار دادن تومور، سرطان را درمان کند. باآنکه این استراتژی نوآورانه تأثیر قابل توجهی بر مراقبت از بیماران سرطانی داشته است اما با این وجود، خیلی از بیماران یا به ایمونوتراپی پاسخ نمی دهند یا اگر پاسخ دهند، اثرات آن موقتی است که این امر بر اهمیت درک مکانیسم های مقاومت سرطان در مقابل این درمان تاکید می کند.
اخیرا دانشمندان دانشگاه اکول پلی تکنیک فدرال لوزان، مؤسسه تحقیقات سرطان لودویگ، بیمارستان دانشگاه لوزان و شرکت داروسازی سوئیسی روش(Roche) با ترکیب یک مهارکننده وارسی ایمنی(Checkpoint inhibitor) با یک ایمونوسیتوکین(immunocytokine) جدید، به پیشرفتی در مبارزه با سرطان های مقاوم به ایمنی درمانی دست یافته اند. مهارکننده وارسی ایمنی، نوعی از ایمنی درمانی سرطان است که وارسی ایمنی را هدف قرار می دهد که کارش تنظیم و کنترل دستگاه ایمنی است.
دانشمندان راهی برای شکستن مقاومت موش های مبتلا به سرطان لوزالمعده نورواندوکرین کشف کرده اند. این سرطان در مقابل نوعی ایمونوتراپی به نام انسداد وارسی ایمنی(checkpoint blockade) مقاوم است. بیمار، دارویی(یک مهارکننده وارسی ایمنی) دریافت می کند که پروتئین هایی را که معمولا پاسخ های ایمنی را بیش از اندازه قوی نگه می دارند، می بندد اما همینطور می تواند از کشتن سلول های ایمنی(لنفوسیت تی) به دست سلول های سرطانی کشنده جلوگیری نماید.
دانشمندان به بررسی نوع فزاینده ای از همجوشی پروتئین مصنوعی-آنتی بادی در ایمونوتراپی به نام ایمونوسیتوکین(immunocytokine) پرداختند. آنها بر روی ایمونوسیتوکین دو گونه ای PD1-IL2v که توسط «روش» بوجود آمده بود، تمرکز کردند چون که گفتند آن امکان دارد به درون تومورها راه پیدا کند و لنفوسیت تی کشنده را برای از بین بردن سلول های سرطانی که سبب رشد تومور می شوند، فعال کند.
مهارکننده ایمونوسیتوکین ضد PD-L1 با ایمونوسیتوکین PD1-IL2v برای افزایش ایمنی ضد تومور در مقابل سرطان مقاوم به ایمنی درمانی ترکیب شد. به قول دانشمندان، هنگامی که PD1-IL2v با یک مهارکننده وارسی ایمنی ضد PD-L1 جفت و ترکیب شود، به صورت قابل توجهی مؤثرتر است.
«داگلاس هاناهان» از مؤسسه تحقیقات تجربی سرطان اکول پلی تکنیک فدرال لوزان سوئیس اظهار داشت: PD1-IL2v با تحریک یک زیرگروه خاص از لنفوسیت تی، گسترش قوی تر و اختصاصی تر تی ضد تومور را در مقایسه با درمان معمولی ضد PD-1 ایجاد می کند، در حالیکه ضد PD -L1 موانع بوجود آمده در ریزمحیط تومور، یعنی ماکروفاژهای طرفدار تومور و عروق تومور را هدف قرار می دهد و آنها را مختل می کند.
افزایش نرخ بقا در موش های حامل تومور با ترکیب این دو مولکول به دست آمد و این درمان تاثیر درمانی طولانی تری نسبت به ایمونوسیتوکین دوگانه به تنهایی داشت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب