دانشمندان سلول های سایبورگ ساختند
به گزارش مداربسته، دانشمندان با دادن توانایی های مصنوعی جدید به باکتری ها موفق به ایجاد سلول های نیمه زنده یا به اصطلاح «سایبورگ» شده اند که می توانند در جایی که باکتری های معمولی قادر به ادامه حیات نیستند، زنده بمانند.
به گزارش مداربسته به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، از زمانی که انسان یاد گرفت چگونه از مخمر استفاده نماید، دستکاری میکروب ها برای کارکردن به نفع ما به یکی از اجزای اصلی تمدن بشری طی هزاران سال قبل تبدیل گشته است.
حالا دانشمندان در یک پیشرفت جدید، «سلول های سایبورگ» نیمه زنده ای بوجود آورده اند که می توانند در محیط هایی که سلول های طبیعی نمی توانند زنده بمانند، به زندگی خود ادامه دهند.
منظور از به کار بردن واژه سایبورگ، ترکیب شدن یک موجود زنده با یک عامل مصنوعی یا دیجیتالی است.
این پژوهش جدید در حوزه زیست شناسی مصنوعی قرار می گیرد که اساساً به معنای به کارگیری اصول مهندسی برای سیستم ها و موجودات بیولوژیکی برای اعطای توانایی های جدید به آنها است. این کار را میتوان به چند روش مختلف انجام داد. بعنوان مثال سلول های زنده را میتوان با مهندسی ژنتیکی برای تولید دارو، تجزیه پلاستیک یا حتی ذخیره داده ها مهندسی کرد یا دانشمندان می توانند ارگانیسم های مصنوعی کاملاً جدیدی را از نو طراحی نمایند.
اما پژوهشگران دانشگاه UC Davis برای این مطالعه جدید، یک روش سوم را توسعه دادند که به شکلی تلفیقی از دو روش اول است. آنها باکتری های موجود و زنده را گرفتند و بلوک های سازنده یک پلیمر مصنوعی را به آنها تزریق کردند. هنگامی که این سلول ها در معرض اشعه فرابنفش قرار گرفتند، پلیمر آغاز به اتصال متقابل به هیدروژل کرد و به آنها پوسته محکم تری داد.
نتیجه نهایی چیزی شد که میتوان آنرا «سلول سایبورگ» نامید. این باکتری ها هنوز هم می توانند اغلب فعالیتهای بیولوژیکی خویش را همچون متابولیسم، حرکت در اطراف و تولید پروتئین انجام دهند، اما دیگر نمی توانند تقسیم شوند و رشد کنند.
چیمنگ تان، نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: سلول های سایبورگ قابل برنامه ریزی هستند، تقسیم نمی شوند، فعالیتهای سلولی ضروری را حفظ می کنند و توانایی های غیربومی به دست می آورند.
سلول های سایبورگ در آزمایش ها در شرایطی که معمولا سلول های اصلاح نشده را می کُشد، همچون قرار گرفتن در معرض هیدروژن پراکسید، آنتی بیوتیک ها و سطوح pH بالا، بسیار بهتر زنده ماندند.
پژوهشگران در آزمایش های دیگر، این سلول های سایبورگ را بهینه سازی کردند تا بتوانند به سلول های سرطانی رشد یافته در لابراتوار حمله کنند که نشان داد در نهایت می توانند در تشخیص بیماری و عرضه دارو و درمان استفاده شوند.
این گروه می خواهد به بررسی سلول های سایبورگ ادامه دهد تا راه هایی برای کنترل بهتر، آزمایش مواد پلیمری دیگر و کاربردهای بالقوه برای آنها بیابد.
این پژوهش در مجله Advanced Science انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب